ไม่ได้พูดคุยอะไรกันต่อเพราะพี่โซ่และพี่ปืนกลับมาพอดี ผู้หญิงสองคนนั้นก็ด้วย
“ไปนั่งข้างเพื่อนฉัน” พอผู้หญิงที่เคยนั่งข้างกายจะหย่อนก้นลงบนตักพี่เสือก็ออกคำสั่ง
“เดี๋ยวๆ คือกูไม่ได้เรียกเธอมา ทำไมจู่ๆ ปัดให้กู” พี่โซ่ถามขึ้นทันควัน
“ก็ไม่ทำไม ที่ไม่ว่าง”
“ก็ให้น้องใจ๋มานั่งข้างกูเหมือนเดิม”
“จำเป็น?” พี่เสือขมวดคิ้วถามเพื่อน อย่าว่าแต่พี่โซ่กับพี่ปืนงงเลย ฉันเองก็เหมือนกัน
“เป็นบ้าหรอมึงอะ”
“ใจ๋อยากกลับแล้วค่ะแต่ดูเหมือนพี่เสือจะขับรถไม่ไหว พี่โซ่สะดวกไปส่งไหมคะ”
“ได้เลยครับน้องใจ๋คนสวยของพี่”
ฉันยิ้มให้พี่โซ่ก่อนจะลุกขึ้นแต่โดนหลังสะโพกเอาไว้ จากนั้นพี่เสือก็พ่นคำหยาบโลนออกมา
“ไม่ต้องเสือก!!”
“มึงขับไหว?” พี่ปืนถาม
“กูไม่ได้เมา”
“แล้วผู้หญิงที่มึงเรียกมาเอาไง ?”
“ฝากมึงไปส่งด้วยแล้วกัน”
พูดจบพี่เสือก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมดึงให้ฉันยืนขึ้นด้วย เขาดูอารมณ์ไม่ดีซึ
