เขาไม่ได้แคร์ใครเลยแม้กระทั่งผู้ใหญ่ ไทเกอร์ต้องรีบลากตัวพี่เสือขึ้นห้องเพราะกลัวว่าสถานการณ์จะแย่ไปมากกว่านี้ ส่วนฉันก็เดินตามขึ้นมาด้วย
“ให้ฉันหมั้นแทนเฮียไหมใจ๋” ไทเกอร์ออกมาจากห้องแล้วพูดกับฉันที่ยืนรอหน้าประตู “สภาพแบบนั้นไม่น่าเจอผู้คน”
“พี่เสือตั้งใจ เขาคิดมาแล้ว” ฉันเอ่ยเสียงสั่น เมื่อคืนห้ามก็ไม่ฟังหากบอกว่าไม่ตั้งใจใครจะไปเชื่อ
“ยังอยากจะหมั้นกับเฮียจริงๆ หรอวะใจ๋”
“…….” ฉันมองหน้าเพื่อน รู้ว่าตอนนี้ไทเกอร์กำลังโกรธแม้คนคนนั้นจะเป็นพี่ชายของตัวเอง
“ฉันฝืนมากเกินไปอย่างนั้นหรอ….ทุกอย่างมันถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้”
“เฮียไม่น่าทำแบบนี้ ควรไว้หน้าผู้ใหญ่บ้าง”
“ขอเข้าไปคุยกับพี่เสือก่อนได้ไหม”
“คิดว่าคุยแล้วเฮียจะฟังหรือไง”
“……..” ทุกอย่างมันมืดไปหมด จนเริ่มคิดว่าอยากจะเอาแบบไทเกอร์ว่าคือให้เขาหมั้นแทนไปซะ
“ยืนรอที่หน้าประตูถ้าเฮียทำอะไรไม่ดีก็ตะโกนเรียกแล้วกัน”
“อื้อ”
