อแมนโดถอนใจออกมาเฮือกใหญ่มองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความเข้าใจ “หากฉันเป็นเธอ ฉันก็จะต้องทำแบบเธอเหมือนกัน พ่อแม่ย่อมต้องมาก่อนอื่นใด ฉันเข้าใจเธอ”
แต่นาธานไม่เข้าใจหล่อน
เวเวอร์ลี่คิดอย่างเจ็บปวด ก่อนจะฝืนยิ้มออกมา “หนูขอบคุณมากค่ะที่ท่านเข้าใจหนู และถ้าท่านจะกรุณาหนู ขอหนูพบนาธานหน่อยได้ไหมคะ”
ชายชราระบายยิ้มออกมา “ฉันน่ะไม่ขัดข้องหรอก เพราะเข้าใจในตัวของหนูแล้ว แต่ลูกชายของฉันนี่สิ ไม่รู้ว่าจะเอายังไง เดี๋ยวฉันจะให้คนไปบอกก่อนก็แล้วกันนะ”
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมาก”
อแมนโดยิ้มให้กับหล่อนอีกครั้ง จากนั้นจึงหันไปควักมือเรียกสาวใช้มาสั่งทันที
“ค่ะ นายท่าน”
เวเวอร์ลี่นั่งภาวนาให้นาธานยอมพบหล่อนในวันนี้ เพราะมันจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายแล้วระหว่างหล่อนกับเขา หล่อนอยากจะจดจำทุกภาพของเขาเอาไว้ในความทรงจำ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พบเห็นกันอีก ขอแค่นี้จริงๆ
“เอ่อ นายท่านคะ คือคุณนาธาน...”
สาวใช้ที่
