ครบหนึ่งเดือนแล้วสินะที่หล่อนจากลอนดอนมา จากมาพร้อมๆ กับหัวใจที่เต็มไปด้วยรอยแผลฉกรรจ์ ความรักที่มีต่อผู้ชายที่ชื่ออันโตนิโอ ปาสซินี่ทำให้หล่อนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หล่อนรักเขา รักทั้งๆ ที่เขาไม่เคยใยดี เขาทั้งรำคาญ ทั้งรังเกียจ และทั้งอยากจะฆ่าหล่อนให้ตายคามือ แต่กระนั้นหล่อนก็ยังไม่สามารถหยุดรักผู้ชายคนนี้ได้สักวินาทีเดียว หล่อนรักเขา รักมากมายเหลือเกิน รักจนหัวใจอาบไปด้วยหยาดของโลหิต
“พี่ชาย...” น้ำตาแห่งความทุกข์ระบมอาบไล้แก้มนวล ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน แต่หัวใจของหล่อนก็ยังมีแต่เขา มีแต่อันโตนิโอ ปาสซินี่แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
“เค้ายังรักพี่ชายเสมอ รักไม่เสื่อมคลาย แม้ว่าเค้าจะรู้ว่าพี่ชายเกลียดเค้ามากแค่ไหนก็ตาม”
มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ของทางโรงแรมเดินเข้ามาใกล้ หล่อนไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าตัวเองกำลังทุกข์ทรมานมากแค่ไหน หล่อนต้องยิ้ม ต้องยิ้มเอาไว้
