รามนั้นลงโทษน้ำหนึ่งอยู่จวบจนบ่ายสาม น้ำหนึ่งจึงขอตัวกลับเพราะเกรงว่าคุณพ่อคุณแม่จะกลับมาถึงบ้านก่อน รามขับรถไปส่งหน้าบ้าน เขาวิ่งลงไปเปิดประตูให้เธอ
“ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ” น้ำหนึ่งส่งยิ้มหวานให้พร้อมเดินลงรถ
“ ครับผม ขอบคุณที่ไปให้ลงโทษนะครับ ” รามกล่าวพร้อมส่งยิ้มแพรวพราวไปให้ น้ำหนึ่งทุบแขนล่ำสันไปหนึ่งที เขายังคงยิ้มหวานไม่สะทกสะท้านใด ๆ
“ พี่รามจะเข้าบ้านก่อนมั้ยคะ ” รามสั่นศีรษะ
“ ไม่ดีกว่า เดี๋ยวคุณพ่อน้ำหนึ่งมาจะเป็นเรื่อง พี่อยากคุยกับไอ้ดินให้รู้เรื่องก่อน ค่อยมาคุยกับคุณพ่อน้ำหนึ่ง ”
น้ำหนึ่งพยักหน้า
“ พี่รามจะไปไหนต่อคะ ”
“ พี่ก็กลับคอนโดนั่นแหละ ไม่ไปเถลไถลไหนหรอกค่ะ ต้องไปเขียนแปลนต่อให้เสร็จ แล้วก็เตรียมพร้อมพรีเซ้นท์ ”
“ กลับถึงแล้วโทรมาหาน้ำหนึ่งด้วยนะคะ ” รามยิ้ม
