“ พี่ราม เมียพี่โคตรน่ารักเลยว่ะ ” เสียงใหญ่แหบห้าวเอ่ยขึ้น พร้อมสายตาที่มองตามหวานเยิ้ม ทำให้เพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ต้องตบหลังเพื่อเตือนสติดังป้าบ
“ เฮ้ย ไอ้ตะวัน มึงสงบจิตสงบใจหน่อย นั่นเมียพี่นะเว้ย ”
“ เอ้า กูก็รู้ว่าเมียพี่ ไม่ได้อะไรสักหน่อย ก็ชื่นชมแค่นั้น มึงคิดมากไอ้เมฆ ”
“ หรา กูเห็นมึงมองตามคุณน้ำหนึ่งตาเชื่อมเยิ้ม น้ำลายไหลย้อยเปียกเต็มเสื้อหมดแล้วนั่นน่ะ ”
ตะวันรีบก้มมองที่เสื้อตามคำพูดของเพื่อนเพราะกลัวตัวเองจะเผลอทำอะไรอย่างนั้นไปจริง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นทุกคนหัวเราะรอบวง
“ คนหรือหมาวะ น้ำลายไหลเปียกไม่รู้ตัว ” รามเอ่ยมาพร้อมเสียงหัวเราะ
“ โธ่ พี่ ” ตะวันโอดครวญเสียงอ่อย
วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบสี่สิบปีของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้านอ้อมกอดที่รามเติบ
