"พี่สิงห์!...อย่าวอแวสิคะ เดี๋ยวยัยหนูก็ตื่นเอาหรอก" ใบหน้าสวยของคนตัวเล็กที่กำลังอุ้มเด็กน้อยวัยสิบเดือนที่กำลังหลับตาพริ้มในอ้อมอกของเธอ ดวงตากลมโต จมูกทรงสวย และสีผิวขาวนวลละเอียดที่ได้จากผู้เป็นแม่มาเต็มๆ ทำให้เด็กน้อยดูน่ารักและน่าเอ็นดูไปหมด ก่อนที่เธอจะเลื่อนสายตาหันไปดุผู้เป็นสามีเล็กน้อยเมื่อมือหนาเอาแต่บีบแก้มเรียวใสของเมียตัวเล็กสลับกับแก้มนุ่มของเด็กน้อย
"นุ่มนิ่มเหมือนแก้มมามี๊เลย~" ทว่าคนตัวสูงก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเขาเอาแต่จ้องมองลูกสาวตัวน้อยด้วยความหลงใหลและคลั่งไคล้ ใบหน้าคมคายฉายรอยยิ้มมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นผู้หญิงที่รักทั้งสองคนตรงหน้าอย่างไม่มีปกปิด
แงงงงง!
ก่อนที่เสียงร้องของเด็กน้อยที่ถูกรบกวนจะร้องงอแงขึ้นทำให้มือหนาที่กำลังลูบแก้มหยุดชะงักไป
"ปะป๊าขอโทษ...นางฟ้าตัวน้อยของปะป๊า นอนนะครับ" ซึ่งไลอ้อนก็ไม่ปล่อยให้เด็กน้อยต้องร้องนานเขาจัดการยื่นมือหนาไปอุ้มต่อจา
