"ออกไปคุยกับนิสาข้างนอกได้ไหม" นิสาที่เริ่มจะเข้าใจสถานการณ์แล้วว่าทำไมธนาถึงหลุดเสียงแปลกๆ ออกมาหลายครั้งแล้วยังสนใจแต่ใต้โต๊ะจนแทบไม่หันมองหน้าเธอ ถึงพูดขึ้นมาเสียงแข็ง
"อ๊า"
"ธนา ไปคุยกันข้างนอก"
"จะคุยก็คุยตรงนี้ ไม่คุยก็กลับไป"
"แล้วแบบนี้มันจะคุยกันรู้เรื่องเหรอ เอาอีเด็กนั่นออกไปสิ" ประโยคของนิสา ทำธนาที่เอาแต่สนใจคนใต้โต๊ะต้องเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าคมขมวดคิ้วสงสัยว่านิสารู้ตั้งแต่ตอนไหน ต่างจากคนใต้โต๊ะที่แอบยกยิ้มพอใจอยู่ "ถ้าไม่เอามันออกไป นิสาก็จะไม่คุย"
"ไม่คุยก็กลับไป"
"ธนา!"
"กูไม่ใช่คนก่อนตอนที่ตามจีบมึงนะนิสา ตอนนี้มันคนละคนกัน กูมีเมียแล้ว แล้วมึงเป็นใครที่มาเอาแต่ใจใส่กูแบบนี้"
"แล้วเรื่องของเราจะเอายังไง"
"ไม่มีเรื่องของเรา ไม่มีอะไรทั้งนั้น มึงจะคิดไปไกลถึงไหน มึงก็คิดไปคนเดียว"
"คุณพ่อไม่มีทางยอมแน่ นิสามีอะไรกับคุณแล้ว แล้วมีอะไรกับคุณแค่คนเดียว คนแรก"
"พ่อมึ
