ตอนที่ 15 เจ้าขาหวงของ
1149 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นายครับ" เสียงตินเรียกผู้เป็นนายจากหน้าห้องดังเข้ามา ทำธนาที่กำลังจะอุ้มเจ้าขาเข้าห้องน้ำไป ต้องวางให้ร่างเล็กนอนกลับลงบนเตียงไป ก่อนจะเอาผ้าขนหนูคาดเอวบังช่วงล่างไว้แล้วเดินออกไปเปิดประตู
"ยาคุมฉุกเฉินครับ"
"ขอบใจ แล้วด้านล่างเป็นไง"
"คุณสิงหาโทรคุยกับเจ้าของโรงแรมแล้ว เขาไม่ติดใจอะไรแต่คุณสิงหาให้ผมจัดการให้ค่าตกใจกับพนักงานไปครับ"
"อ่าโอเค"
"นายจะเข้าไปที่ผับอีกไหมครับ"
"มึงดูแลก่อนแล้วกัน คืนนี้กูไม่น่าจะเข้าไปแล้ว"
"แต่คุณพริ้ม"
"พริ้มทำไม"
"ขึ้นไปรอคุณอยู่บนห้องทำงาน ผมให้คนลากลงไปแล้วแต่ก็ยังนั่งรออยู่ทางขึ้นห้องนาย ไม่ยอมไปไหน"
"จะเอาอะไรอีก"
"น่าจะขอเงินครับ"
แกร๊ก! เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้นมา ทำทั้งสองคนที่ยืนคุยกันอยู่หันไปมอง ถึงเห็นเจ้าขาเดินใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกตรงมาที่เขา
"อ่า"
"มึงกลับไปก่อนแล้วกัน แล้วไล่ให้พริ้มกลับไป ถ้ายังไม่กลับก็ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นแหละ"
"ครับนาย" เมื่อตินเดินกลับไป ธนาถึงปิดประตูห้อง เดินเข้าไปหาร่างเล็กที่ยืนรออยู่ไม่ไกล
"ทำไมไม่ไปทำงานละคะ"
"ถ้าเธอหนีอีก ฉันจะทำยังไง ให้ตามหาเธอคืนนึงสองสามรอบหรอ อายุปูนนี้แล้ว ไม่ไหวหรอก"
"พอแบบนี้แล้วมาอ้างอายุ แต่ตอนอยู่บนเตียงน่ะคนละเรื่องกันเลย"
"ช่วยไม่ได้จริงๆ เรื่องนั้นมันเสียไม่ได้"
"ถ้าจะกลัวฉันหนีก็ให้ฉันไปด้วยสิ ฉันไปหาคะนิ้ง คุณก็จะได้ไปทำงานด้วย"
"ไปไหวหรือไง" ธนารั้งเอวเล็กเข้าหาตัว มือจับประคองใบหน้าสวยให้เงยขึ้นสบตาตัวเอง
"ไหวค่ะ ก็แค่ไปนั่งรอคุณทำงาน ทำไมจะไม่ไหว"
"งั้นก็ไปแต่งตัวให้มันดีๆ จะได้พาไป"
"โอเคค่ะ"
@ผับ
มาถึงหน้าผับ ธนาเองเดินกอดเอวเล็กตรงเข้ามาด้านใน ผ่านสายตาของบอดีการ์ดที่ทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยพากันโน้มศีรษะให้ ก่อนธนาจะพาเธอเดินขึ้นไปที่ห้องทำงานตรงชั้นลอยของผับ
"ธนา" เสียงเรียกจากทางด้านหลังมาทำให้ทั้งคู่ต้องหันกลับลงไปมอง เห็นเป็นผู้หญิงหน้าตาสวยในชุดเดรสเกาะอกที่เดินขึ้นบันไดตรงมาหาทั้งคู่ เจ้าขาที่เห็นแบบนั้นแล้วถึงหันไปหาคนที่กอดเอวเธออยู่เพื่อขอคำอธิบาย
"เดี๋ยว อันนี้ฉันอธิบายได้นะ อย่าพึ่งโกรธ" เจ้าขาได้ยินแบบนั้นแล้วถึงพยายามกดอารมณ์เอาไว้ หันไปเผชิญหน้ากับผู้หญิงตรงหน้าต่อ
พริ้มเหลือบสายตามองมือที่ธนากอดเอวเจ้าขาไว้ ก่อนจะมองไล่สายตาขึ้นมาสบตากับเธอด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจ
"มาทำไมอีก วันก่อนก็พึ่งจะขอไป"
"พริ้มต้องจ่ายค่าคอนโด"
"ฉันไม่ใช่ผัวเธอนะพริ้ม มาขอเงินแทบทุกวันแบบนี้มันเกินไปแล้ว พอฉันไม่ไล่แล้วคิดจะมาขอตอนไหนก็ขอหรือไง"
"ไม่ใช่ผัว... พูดได้ไง มันก็เคยไม่ใช่เหรอ" ประโยคที่ตั้งใจพูดตอบกลับธนาแต่กลับหันมามองหน้าเจ้าขาแทน
เจ้าขาเองเห็นแบบนั้นแล้วถึงถอนหายใจออกมา เธอไม่อยากจะอะไรกับพริ้มเลยนะแต่ถ้าจะมาหาเรื่องแบบที่คิดว่าเธอเองจะอยู่เฉยๆ น่ะ แบบนั้นคงจะรู้จักคนอย่างเธอน้อยไปหน่อย
"มีอะไร เจ้าขา มึงมีเรื่องเหรอ" ไม่ทันที่เจ้าขาจะได้ทำอะไร คะนิ้งที่เดินออกมาจากห้องทำงานของธนา เดินออกมายืนข้างๆ เจ้าขาก่อนจะมองไปที่พริ้มด้วยสายตาเหยียดตั้งแต่หัวจรดเท้า "อี่นี่ใคร มีปัญหากับมึงเหรอ" คะนิ้งหันมาถามเพื่อนตัวเองต่อ
"เปล่า ไม่ได้มีปัญหาอะไรตอนนี้ แต่ถ้ายังปากดี มองกูด้วยสายตาแบบนี้ต่ออีกหน่อย กูจะตบให้" เจ้าขาหันไปพูดใส่หน้าพริ้มแบบไม่หลบสายตา
"มึงหมายถึงใคร" พริ้มเองตั้งใจจะเดินเข้ามาตรงหน้าเจ้าขาแต่ก็โดนคะนิ้งเดินเข้าไปยืนขวางไว้ "ยืนอยู่หน้าบันไดแบบนี้ มึงคิดใหม่นะ ถ้าจะเข้ามาหาเรื่องเพื่อนกู กูถีบตกบันได เดี๋ยวก็ได้ตายหรอก" คะนิ้งพูดพร้อมมองไปด้านหลังของพริ้ม ทำให้พริ้มมองตามไป "ไม่เอาสิ ทำไมเด็กฉันมันเลือดร้อนจังเลยละคะ" แขกไม่ได้รับเชิญอีกคนเดินออกมา สิงหาพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้ามากอดเอวคะนิ้งเอาไว้ แล้วหันไปหาบอดีการ์ดที่ยืนอยู่ "เอาตัวลงไปสิวะ ให้มายืนด่าเด็กกูฉอดๆ พวกมึงอยากโดนไล่ออกกันหรือไง" สิ้นสุดคำพูดของสิงหา บอดี้การ์ดก็พากันวิ่งขึ้นมาลากตัวพริ้มลงไป เจ้าขาเองถึงได้เดินเข้าห้องทำงานของธนาไป
"ใคร" ทันทีที่ธนานั่งลงตรงเก้าอี้ทำงาน เจ้าขาก็เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ ถามขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"เมียเก่ามันน่ะ" สิงหาที่เดินตามเข้ามานั่งลงตรงโซฟาพร้อมกับคะนิ้ง พูดตอบขึ้นมาแทน
"สิงหา มึงอย่าหาเรื่อง เรื่องเก่ากูพึ่งจบ ไอ้สัส"
"แล้วใครละ ถ้าไม่ใช่เมีย ปล่อยให้มายืนด่าฉันปาวๆ ขนาดนั้น"
"ใจเย็นๆ หน่อยสิ ฉันยังไม่ทันได้อธิบายเลย" ธนารั้งตัวเธอลงมานั่งลงบนตัก ประคองใบหน้าสวยให้หันมาสบตากับตัวเอง "เคยนอนด้วย แต่แค่ครั้งเดียว"
"แล้วต้องให้ตามมาวอแวอะไรขนาดนั้น"
"เป็นเพื่อนน้องชายเลยไม่อยากจะทำอะไร ขอเงินก็ให้ไป ตัดปัญหา ไม่อยากรำคาญ"
"มันถึงมาขอไม่หยุด รวยนักหรอ ใครคิดจะขอก็ขอได้แบบนั้นหรอ บ้ารึเปล่า"
"ก็แค่พูดว่าไม่พอใจ"
"ทำไม"
"ฉันจะสั่งลูกน้องให้ห้ามพริ้มขึ้นมาแบบเด็ดขาด เพราะเธอไม่พอใจไง"
"ฉันไม่พอใจ"
"โอเค หลังจากนี้พริ้มจะไม่มายุ่งกับฉันอีก โอเคไหม"
"อือ" ใบหน้าคมยกยิ้ม มือลูบใบหน้าสวยเบาๆ อย่างเอ็นดู
"อ่าส์ คะนิ้ง แบบนั้น" เสียงกระเส่าดังขึ้นมา ทำทั้งคู่ต้องหันไปมองถึงได้เห็นว่าคะนิ้งกับสิงหากำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่ตรงโซฟา
"ไอ้สิงหา ไอ้ชิบหาย มึงนี่มัน" ธนาสบถออกมาจบก็รีบพาเจ้าขาเดินออกจากห้องทำงานไปทันที
- ผู้เขียน
