Chapter 14
“กินข้าวด้วยกันก่อนสิจ๊ะ นี่มาตั้งแต่กี่โมง มาถึงเช้าจัง” อลิชาเอ่ยชวนกินข้าวด้วยกัน
“อาหารเช้าน่ากินจังเลยนะจ๊ะ ชานี่ยังคงทำอาหารน่ากินเหมือนเดิมเลยนะ”
แก้วกังวานเอ่ยด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่เคลือบไปด้วยยาพิษ
เธอแอบอิจฉาอลิชามาโดยตลอด พออลิชาย้ายมาอยู่หมู่บ้านเดียวกันกับเธอ อีกฝ่ายก็ดึงความสนใจไปจากเขมราชจนหมด ทั้ง ๆ ที่เธอแอบชอบเขมราชอยู่นานหลายปีแล้ว
เขมราชเดินหน้าจีบอลิชา ใช้วิธีการและเล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ ทำให้บิดามารดาของอลิชาเป็นหนี้แล้วเขมราชจะได้อลิชาเป็นเมีย
เธอรู้เพราะเผลอไปได้ยินเขาคุยกับลูกน้อง เธอจึงนำเรื่องนี้มาเป็นอาวุธฟาดฟันจิตใจของอลิชาให้ย่อยยับ
เธอถือว่าเป็นผู้มีพระคุณของอลิชา จากการช่วยชีวิตจากการจมน้ำ ซึ่งจริง ๆ ไม่ใช่ คนที่ช่วยคือประวิทย์เพื่อนอีกคน พอประวิทย์ไปตามคนมาช่วย เธอก็รับสมอ้างว่าช่วยอลิชา ทำให้อลิชาซาบซึ้งในบุญคุณยอมตกเป็นเบี้ยล่างทำตาม
