ทะเล่ ทะเล เนตรทรายยืนมองดูภาพตรงหน้า ด้วยความตื่นเต้น สองมือกางออกรับลมที่พัดผ่านมาอย่างมีความสุข เกือบสิบปีแล้วมั้งที่เธอไม่ได้มาเที่ยวทะเล
“พี่คิมดูน้ำสิคะ น้ำใส้ใสน่าเล่นจังเลยค่ะ” หันมาบอกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
คิมหันต์มองคนที่ส่งยิ้มหวานมาให้ ภายใต้แว่นกันแดดสีชา ด้วยรอยยิ้มกับอาการดีใจจนออกนอกหน้า เพราะตั้งแต่ตื่นเช้ามา เนตรทรายก็ดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ แถมตลอดทางที่ขับรถมาก็ยังชวนคุยไม่หยุด ยิ่งตอนที่มาถึงไม่ต้องพูดถึง แทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่เห็นทะเล
“เอาของเข้าไปเก็บก่อน เล่นตอนนี้ไม่ได้หรอกแดดแรงเดี๋ยวไม่สบาย”
“แต่เฮียขา น้องอยากเล่นตอนนี้ เล่นแป๊บเดียวก็ได้ค่ะ นะคะ” พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน เดินเข้ามาเกาะแขนอย่างออดอ้อน หวังว่าจะให้อีกคนใจอ่อนตามที่เธอขอ
คิมหันต์ยิ้มน้อยๆ ออกมาทุกทีสินะ จะอ้อนเอาอะไรเป็นต้องเรียกเฮียเรียกน้องทุกที
“ไม่ได้ครับ น้องจะเล่นน้ำตอนแดดออกบ่ายๆ
