สองเดือนถัดมา
“สวัสดีทะเล๊ ทะเล~~” ฉันกางแขนออกคล้ายกับนกที่กำลังกางปีกบิน มันรู้สึกโล่งผ่อนคลายแบบบอกไม่ถูกจริงๆ หลังจากที่โหมทำงานหนักมาอยู่หลายเดือน ได้มาพักจริงๆ จังๆ สักที
ฉันก็แค่ติดรถมาแหละเพราะมีพายุมีนัดคุยงานอีกแล้ว รายนี้เอาแต่งานจริงๆ แต่ครั้งนี้เราไม่ได้มากันแค่สองคนหรอก มีพี่มะลิมาด้วยเพราะพี่มะลิเป็นเลขาของพี่พายุ
“เย็นสบายดีเนาะ”
“พี่มะลิ”
“พี่มากวนหรือเปล่าคะ?”
“ไม่เลยค่ะ ปกติจะเห็นพี่มะลิอยู่กับพี่ยุนี่นา อย่าบอกนะว่าพี่ยุ...”
“ไม่หรอกค่ะ เขาให้ออกมาพักน่ะ”
“แพรนึกว่าพี่ยุดุอีก”
พี่มะลิก็ไม่ใช่คนทำงานไม่ดีเลยนะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมพี่พายุถึงได้ชอบดุนัก คนเรามันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้างสิ ใครมันจะไปสมบูรณ์แบบได้ซะทุกอย่างล่ะ
ฉันชอบพี่มะลินะ เขาดูเรียบง่ายไม่หวือหวา บางคนพอรู้ว่าฉันเป็นน้องของพี่พายุก็จะมาอวยเพื่อเอาหน้า แต่พี่มะลิไม่ใช่คนแบบนั้น เขาเคยเป็นแบบไห
