ผ่านไปอีกไม่กี่วัน
บริษัทพายุ
“คุณแพรวา”
“อ้าว คุณอีวาน” แพรวาหยุดชะงักและทักทายกลับในทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่ทักทายเธอเป็นใคร เขามาที่นี่ได้ยังไง และก็ไม่มีใครได้บอกเธอเลยว่าเขาจะมา “มาหาพี่พายุเหรอคะ?”
“ครับ พอดีมีนัดคุยงานกันน่ะครับ”
“อ๋อ...งั้นก็ขึ้นไปพร้อมกันเลยสิคะ”
“ครับ”
ทั้งสองขึ้นไปด้านบนพร้อมกันและทันทีที่ลิฟท์เปิดก็ได้เจอกับลีวายที่เพิ่งจะลงมา เขาขมวดคิ้วพร้อมกับมองหน้าของหญิงสาวที่มากับผู้ชายแปลกหน้าคนนึง ร่างสูงยืนจ้องนิ่งจนกระทั่งประตูลิฟท์จะปิดอีกครั้งเพราะไม่มีความเคลื่อนไหว แต่ก็ถูกมือของลีวายขวางไว้ซะก่อน
“เข้ามาสิ” ลีวายพูด แต่ตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าของผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ แพรวา
“ไปกันค่ะคุณอีวาน” แพรวาหันไปพูดกับคนข้างๆ
“ครับ”
“พี่จะกลับไม่ใช่เหรอ ออกไปสิคะแพรจะได้ปิดลิฟท์” เธอหันไปพูดกับลีวาย เพราะเขายืนนิ่งไม่ยอมออกไปราวกับว่าเขาต้องการที่
