เวลาผ่านไป
ตอนนี้ฉันเรียนจบรับปริญญาแล้ว และก็ได้มาทำงานที่บริษัทอย่างเต็มตัว ได้เจอพี่ลีวายบ้างบางครั้งตอนที่มีประชุมผู้บริหารในเครือของบริษัท วันปกติมักจะไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่ บางครั้งฉันก็จะเลี่ยงเวลาเจอกับเขา ไม่อยากคุย ไม่อยากมองหน้า ฉันยอมรับว่าฉันยังตัดใจจากเขาไม่ได้ มันไม่ง่ายเลยที่เราจะเลิกรักใครสักคน จากที่เรารักเขามากๆ ตอนรักทำไมมันง่ายนักนะ พอตอนจะเลิกรักขึ้นมาแม่งยากแสนยาก
“สวัสดีค่ะพี่มะลิ” ฉันทักทายกับเลขาของพี่ชายตามปกติเหมือนทุกวันเมื่อเดินมาถึงห้องทำงานของพี่พายุ
“สวัสดีค่ะน้องแพร มาแต่เช้าเลยนะคะ”
“แหมพี่มะลิ เจ้านายยิ่งโหดๆ อยู่ มาสายก็โดนเอ็ดสิคะ” ถึงฉันไม่เคยเจอแบบนั้นก็เถอะนะ แต่ก็อยากจะพูดหยอกกับพี่มะลิเฉยๆ เพราะพี่มะลิเนี่ยแหละคือคนที่โดนพี่พายุเล่นงานหนักสุดๆ แล้ว จนบางครั้งฉันก็แอบคิดว่าพี่มะลิเขาทำอะไรผิดนักหนาพี่พายุถึงได้ชอบดุด่าว่าเขาขนาดนั้น
ไม่เข้า
