วันถัดมา
“วันนี้จะไปกับพี่ไหมแพร?” พายุเอ่ยถามขึ้นขณะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ ตอนนี้บ้านของทั้งสองนั้นมีแม่บ้านแล้ว เป็นแม่บ้านที่เคยทำงานอยู่ที่บริษัท แต่ต้องลาออกเพราะสามีป่วยเรื้อรัง จึงไม่สามารถทำงานประจำได้ พอพายุรู้อย่างนั้นจึงให้มาทำงานที่บ้านของเขา และให้ทำแค่เช้าเย็นเท่านั้นเพื่อที่จะได้ให้แม่บ้านคนนี้ได้มีรายได้หาเลี้ยงสามีของตัวเอง
“ไปค่ะ” เธอตอบอย่างงัวเงีย คล้ายกับคนที่ดูเหมือนยังไม่ตื่นนอน
“เป็นอะไรอีกล่ะเรา นอนไม่เต็มอิ่มหรือไง หน้าบูดเชียว” พายุแซวน้องสาวที่เดินมานั่งตรงข้ามกับเขา
“เปล่าค่ะ แค่รู้สึกเหนื่อยๆ ตอนเรียนว่าเหนื่อยแล้ว ตอนทำงานเหนื่อยกว่าอีก” เธอนั่งบ่น เพราะต้องลากเอางานที่ยังทำไม่เสร็จกลับมาทำที่บ้านต่อด้วย
“พักสักวันไหมล่ะ งานมันเยอะก็แบ่งทำ ไม่ใช่โหมทำอย่างเดียว”
“…..” แพรวานั่งกุมขมับของตัวเอง ปลายนิ้วกดนวดไปมาไม่หยุด เหนื่อยจากการทำงานก็จริงแต่ก็
