หลายอาทิตย์ต่อมา
ฉันกับพี่ลีวายเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมก็จริง แต่ฉันก็ไม่เคยไปหาเขาที่คอนโดเลยสักครั้ง และเซ็กซ์ครั้งสุดท้ายของเราก็มีแค่บนรถครั้งนั้นครั้งเดียว เพราะฉันอยากให้เขารู้ว่าการที่คนคนนึงต้องรอคอยมันเป็นยังไง เขาต้องอดทนอยู่ในที่ของตัวเองเหมือนกับที่ฉันเคยเป็น ไม่มีสิทธิ์ที่จะมา โวยวาย หรือแสดงความเป็นเจ้าของ หรือทำอะไรก็แล้วแต่เพื่อให้คนอื่นรู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันคืออะไร
ครืด ครืด ครืด
ครืด ครืด ครืด
ขณะที่แพรวากำลังนั่งทำงานอยู่ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้น เพราะมีสายโทรเข้ามา แต่เธอเลือกที่จะเมินเฉยไม่สนใจ ทว่าปลายสายก็ไม่ได้ถอดใจเช่นกัน โทรศัพท์ของเธอสั่นอยู่ได้พักใหญ่ๆ จนกระทั่งพี่ชายที่นั่งทำงานอยู่ตรงหน้าต้องเหลือบตาขึ้นมอง
"ใครโทรมาล่ะแพร ทำไมถึงไม่รับสาย"
"แพรไม่อยากรับค่ะ ไม่รู้จะโทรมาทำไม รู้ทั้งรู้ว่านี่มันเวลางาน" แพรวาพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างจะหงุดหง
