“ปวดหัวหรือเปล่า?” ลีวายถามคนข้างๆ ที่นั่งอึมครึมอยู่ แต่นั่นก็คงเพราะอาการเมาของเธอนั่นแหละที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ แต่มันก็อดทำให้เขาเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่เป็นอะไรค่ะ แพรไหว...”
“ตอนที่แพรเล่นกับเพื่อนๆ ตอนที่แพรตอบ พี่อยากรู้จังว่าคนในใจของแพรเป็นใคร”
“จะอยากรู้ไปทำไม? หวังว่าจะเป็นตัวเองเหรอ?”
“…..” คำพูดของเธอมันทำเอาเขารู้สึกใจวูบวาบแปลกๆ ก็จริงๆ แหละเขาหวังให้คำตอบของเธอนั้นบอกว่าคนในใจของเธอเป็นเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าหวังมากไปหรือเปล่า
เขาบอกว่าคนเมาไม่โกหกนี่เนอะ ตอนนี้เธอกำลังพูดความจริงอยู่ใช่ไหม
“อึก...”
“พี่ก็อยากหวังนะ อยากในใจของแพรเป็นพี่”
“เหอะ เหอะ ทำกันขนาดนั้นแล้ว ยังจะหวังอีกเหรอ พี่ทำแพรเจ็บมากแค่ไหนรู้หรือเปล่า”
“รู้สิ พี่แก้ไขไม่ได้ พี่ถึงได้ต้องรับผลจากสิ่งที่พี่เคยทำอยู่นี่ไง”
“…..”
“ในใจของแพร ไม่มีพี่เลยเหรอ?”
“ก็เคยมีนะ แต่ของแบบนี้มีได้มันก็หมดได้
