เวลาต่อมา
เมี๊ยว~
เสียงนี้ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นเสียงของใคร ก็เจ้าเหมียวที่เจอในสวนบ้านของพี่พายุนั่นแหละ เพราะตกลงสัญญากับลูกไว้ว่าถ้าไม่มีคนมารับก็จะให้เอากลับมาเลี้ยงได้ สรุปแล้วก็ไม่มีใครรับเลี้ยงหรอก ก็เลยต้องเอามาเลี้ยงที่บ้านเนี่ยแหละ และลูกๆ ของฉันก็ตั้งชื่อให้กับมันว่า การ์ฟิวส์
ตอนนี้มันกำลังคลอเคลียขาของฉันอยู่ เพราะฉันกำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว พี่ลีวายก็นั่งทำงานอยู่ข้างนอกโน่น ลูกๆ สองคนยังไม่ตื่นเลย ครอบครัวและการใช้ชีวิตของครอบครัวฉันก็มีเท่านี้แหละ ฉันกับพี่ลีวายก็แบ่งหน้าที่กันทำเหมือนเดิม เป็นครอบครัวที่อบอุ่นไม่น้อยเลยล่ะ
พอถึงเวลาพี่ลีวายก็จะเป็นคนไปปลุกและจัดการพาลูกๆ แต่งตัวเตรียมที่จะไปโรงเรียน หน้าที่ตรงนี้พี่ลีวายเป็นคนทำเองทั้งหมดแม้กระทั่งถักเปียให้กับโนแอล
“โจ๊กร้อนๆ มาแล้วค่าเด็กๆ”
“หอมที่สุดเลยฮะแม่”
“น่ากินมาเลยค่ะ”
“พ่อบอกแล้ว แม่เราทำอาหารอร่อ
