แพรวา Talk
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
“ใครมาแต่เช้า” ฉันบ่นพึมพำเพราะตอนนี้กำลังอาหารเช้าอยู่ พี่พายุก็ออกไปออกกำลังกายอยู่หลังบ้าน คงไม่ได้ยินเสียงกริ่งหรอก
วันนี้ป้าแม่บ้านลาไปดูแลสามีที่ป่วย ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาทำงานเท่าไหร่ฉันเลยต้องมาทำอาหารเอง
ฉันวางมือจากที่กำลังทำอาหารเพื่อออกไปดูว่าใครมากดกริ่งที่หน้าบ้าน
“พี่ลีวาย...” ฉันพูดเสียงแผ่ว เพราะพี่ลีวายยืนยิ้มอยู่หน้ารั้วบ้าน แบบนั้นก็แสดงว่าพี่ลีวายเป็นคนมากดกริ่งสินะ
เขายืนยิ้มจนฉันพูดอะไรไม่ออกเลย ใบหน้าที่แสดงถึงความดีใจนั้นฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
“พี่มีเรื่องอยากคุยด้วยน่ะ” เขาพูดทั้งที่หน้ายังยิ้มอยู่
“แล้วมาทำอะไรแต่เช้า” ฉันถาม เพราะปกติมีเรื่องอะไรก็ไปคุยกันที่บริษัทนี่นา ไม่ก็นัดเจอกันข้างนอก
“พี่ใจร้อนน่ะ”
“เข้ามาก่อนสิคะ แพรยังทำอาหารเช้าอยู่เลย พี่ยุออกกำลังกายอยู่หลังบ้านแน่ะ”
“ครับ”
ฉันเปิดประตูรั้วให้พี่ลีวา
