เวลาต่อมา
กลางดึกคืนหนึ่ง
แพรวาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกและไม่เห็นลีวายนอนอยู่ข้างๆ เหมือนอย่างเคย ในห้องน้ำก็ไม่มี ไม่เห็นเขาอยู่ในห้องเลย นั่นจึงทำให้แพรวารีบหยิบเสื้อมาคลุมไหล่และเดินออกมาจากห้องและเห็นไฟในครัวเปิดอยู่ พอเธอเดินเข้าไปก็เห็นว่าลีวายกำลังนั่งกินส้มตำอย่างเอร็ดอร่อยกลิ่นปลาร้านี่หึ่งอบอวลไปทั่วห้องเลย
“พี่ลีวาย!”
“แพร?” เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมามองอย่างงงๆ คงแปลกใจแหละที่เห็นแพรวาตื่นมาเวลานี้
“พี่กินส้มตำ ตอนตีสามเนี่ยนะ?” เธอพูดด้วยความแปลกใจ แต่ที่แปลกใจไปมากกว่านั้นคือลีวายไม่ได้ชอบกินส้มตำเลย เขามันลูกคุณหนูนี่นา แต่ตอนนี้เขากำลังนั่งเอามือจกส้มตำตรงหน้ากินอย่างไม่สนใจเธอที่ยืนอยู่
“พี่หิว”
“แล้วนี่ไปซื้อมาจากไหนคะ ร้านแถวนี้ไม่มีส้มตำนี่”
“สั่งมาน่ะ”
“พี่ลีวาย...พี่เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอ?” แพรวาถามด้วยความเป็นห่วง เห็นท่าทีของเขาที่แปลกไปมันก็ทำให้เ
