บทที่สิบเอ็ด

2336 คำ

ห้องครัวเพชรตะวัน “อาหารอร่อยจังเลยค่ะ” เอ่ยปากทันทีที่กลืนสเต๊กปลาดอลลี่ลงคอ ก่อนเลือกไปตักยำทะเลซึ่งเป็นเมนูดังของห้องครัวเพชรตะวัน พสิกาได้รับสายจากพัชระตั้งแต่เก้าโมงกว่า ชายหนุ่มบอกแจ้งว่าขอเลี้ยงอาหารมื้อกลางวันในวันนี้ ว่าที่คุณแม่อย่างพี่พิมพ์จึงลุกขึ้นมาช่วยแต่งหน้าพร้อมทั้งหาชุดให้ ราวกับนี่คือการออกเดตอย่างไรอย่างงั้น ‘พี่พิมพ์ คุณเพชรจะหาว่าผึ้งเวอร์ไปหรือเปล่าคะ’ หันไปถามเมื่อพี่สาวโชว์ชุดเดรสคล้องคอด้วยไข่มุกสีขาว เนื้อผ้าเป็นผ้าซาตินผสมผสานกับผ้ามัดย้อมสีฟ้าอ่อนเหมือนสีน้ำทะเล ‘ไม่หรอกจ้ะ ชุดนี้คือผึ้งใส่แล้วต้องสวยปังแน่ๆ ไหนๆ เราก็เป็นตัวแทนของพี่ ก็ต้องแต่งตัวให้ดูดีเพื่อให้เกียรติแขกนิดนึง” ‘แต่ผึ้งกลัวว่ามันจะดูเยอะไป’ ปั้นหน้าฝืนยิ้มเพราะแอบกังวลอะไรบางอย่างอยู่ ณฟ้ายังไม่ติดต่อมาตั้งแต่เมื่อคืนเขาเงียบหายไปราวกับผู้หญิงคนนี้ไร้ความหมาย กลับเป็นเธอเสียเองที่คอยพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม