บทที่สิบแปด

2436 คำ

ทันทีที่บานประตูปิดลง สองร่างพุ่งเข้าหาเกี่ยวพันนัวเนียกันไม่ห่าง ริมฝีปากร้อนบดจุมพิตดุเดือดส่งผ่านทุกความรู้สึกให้คนตัวเล็กได้รับรู้ “อ่า…” ชายหนุ่มครางเสียงทุ้มในขณะลิ้มลองรสหวานๆ จากในโพรงปาก พสิกา ณฟ้าตวัดปลายลิ้นหยอกเย้าเพื่อช่วยให้คนในอ้อมกอดเคลิบเคลิ้ม “อื้อ!” หญิงสาวสะดุ้งเฮือก ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อเขาพลักร่างเธอจะแผ่นหลังกระแทกกับผนังห้อง ชายหนุ่มตักตวงสิทธิ์ที่ตนเองพึงมีจากหญิงสาวจนพึงพอใจ ก่อนลิ้นเปียกชื้นจะไล่ต่ำลงไปเพื่อขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของยังลำคอระหง “คุณฟ้า” น้ำเสียงเย้ายั่วของพสิกาช่วยปลุกเร้าความต้องการจนความเป็นชายแทบระเบิดทะลักทลายๆ ส่งผลให้การขบเม้มลงน้ำหนักมากขึ้นเป็นเท่าทวี มือหนาลูบเกี่ยวพันปอยผมยาวไปมา ก่อนวนขึ้นไปเพื่อลูบไล้ใบหน้านวลเนียนด้วยความลุ่มหลง “เธอทำอะไรกับฉันกันแน่ผึ้ง” “ผึ้งเปล่านะคะ คุณฟ้านั่นแหละรังแกผึ้งไม่หยุดเลย” ดวงตาสีน้ำตาลช้อนมองใ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม