มือใหญ่กระชากไหล่บอบบางเอาไว้ก่อนที่เธอจะเปิดประตูออกไป แต่ด้วยความโมโหจึงเผลอลงน้ำหนักมือมากไปหน่อย ก่อนที่มือข้างหนึ่งจะคว้าเอวคอดกิ่วดึงร่างเล็กเข้าหาตัว
“ทำบ้าอะไรของคุณ!”
พสิกาถามเสียงเข้มด้วยความตกใจ เมื่อณฟ้าดันร่างเล็กติดผนังห้องทำงาน แผ่นหลังนวลเนียนเจ็บแปลบจากแรงกระแทก
“จะสั่งสอนเธอไงที่กล้ามาดูถูกฉัน”
“ประสาท! ถอยออกไปอย่ามาเล่นลิ้นตรงนี้”
“เล่นลิ้นกับเธอเหรอ…ฉันชอบนะ” ระบายเสียงหัวเราะพลางเคลื่อนใบหน้าคมคายใกล้แก้มนุ่มนิ่ม
มือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นทุบตีอกแกร่งเพื่อบอกให้เขารู้ว่าเธอไม่เต็มใจ ไม่มีผู้ชายดีๆ ที่ไหนบังคับข่มเหงผู้หญิงเช่นที่เขาทำ
“ถอยออกไปนะ อย่าทำตัวเป็นพวกขี้แพ้ เอะอะใช้กำลังรังแกฉัน”
“ทำไมเธอชอบป๋า ชอบเงินไม่ใช่เหรอ ฉันในฐานะสามีก็จะสนองให้ไง”
ถามแล้วกัดฟันกรอด คำพูดเย้ยหยันของคนตัวเล็กยังฝังแน่นอยู่ในแกนสมอง ยอมรับว่าไม่พอใจเมื่อเธอเอ่ยชมบิดา ร้อนรนแปล
