“อื้อ ปล่อยได้แล้ว” เสียงงัวเงียของมีนดังขึ้นหลังจากโดนผมกวนเธอด้วยการเอาปลายผมปั่นหัวเธอนั่นเอง
“หึ ตื่นได้แล้ว เป็นสาวเป็นนางนอนกินบ้านกินเมือง” ผมว่าให้ เพราะตอนนี้ก็สายมากแล้ว แต่มีนยังไม่ยอมตื่นสักที จนผมออกไปทำข้าวเช้าไว้แล้ว กลับเข้ามาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นอีก
“ไม่ จะนอน” ตอบทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“ถ้าไม่ตื่น พี่จะปลุกด้วยวิธีของพี่แล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปที่ต้นขาของมีนช้าๆ และก็ได้ผล เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นทันพร้อมกับสายตาพิฆาตที่ผม(ไม่)กลัว
“จะรีบตื่นทำไม พึ่งกี่โมง” พึ่งกี่โมง ถามมาได้
“เกือบเที่ยงแล้วครับสาวน้อย ไปอาบน้ำได้แล้ว พี่ทำข้าวเช้าไว้แล้ว อีกสิบนาทีถ้าไม่ออกไปพี่จะเข้ามาอีกครั้ง แล้วไม่ต้องบอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” คนอย่างมีนไม่ขู่ไม่ได้หรอก ขนาดขู่ยังดื้อไม่เลิกเลย
พอไม่มีเสียงตอบกลับ ผมจึงลุกออกไปรอข้างนอกอย่างที่บอกเพื่อให้เธอได้อาบน้ำแต่งตัวจะได้รีบกินข้าว
