ปิ่นปัก....
ตอนนี้ฉันกับพี่นนท์เราปรับความเข้าใจกันแล้ว เรื่องที่เขาโกหกว่าความจำเสื่อมถามว่าโกรธไหมฉันไม่โกรธเขาเลยสักนิดเพราะฉันรู้ว่าเพราะอะไร เขารักฉันปกป้องฉันดีกับฉันขนาดนี้ฉันจะโกรธเขาลงได้ยังไง
"อ้วกกก อ้วกกกกก"
"พี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำแล้วคอยลูบหลังให้เขา เขาอาเจียนแบบนี้มาเป็นอาทิตย์แล้วพอฉันบอกให้ไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอมไป ขนาดป้าสุนีย์แม่ของเขาขอร้องเขาเขาก็ยังไม่ยอมไปฉันก็จนปัญญา
"พี่จะตายแล้วปิ่น" เขาเดินโซเซออกมาจากห้องน้ำในสภาพหมดแรงก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง
"ปิ่นต้องพาพี่ไปหาหมอแล้วนะถ้าพี่ไม่ไปคราวนี้ปิ่นจะโกรธพี่จริงๆด้วย" ฉันขู่เขาเพราะไม่อย่างงั้นเขาก็จะไม่ยอมไปโรงพยาบาล
ที่โรงพยาบาล...
"จากการตรวจร่างกายของคุณนนท์โดยละเอียดแล้วไม่มีอะไรผิดปกติแข็งแรงดีทุกอย่างเลยนะคะ" คุณหมอเจ้าของไข้บอกกับฉันและพี่นนท์
"แต่ทำไมผมถึงเอาแต่อาเจียนละครับคุณหมอทุ
