ชานนท์....
"ออกไปได้ละซอลลี่" ผมผลักซอลลี่ออกห่างจากตัวและไล่หลังจากที่ผมอุ้มเข้าห้องแล้วทำให้ปิ่นปักเข้าใจว่าผมกับซอลลี่กำลังทำอะไรกันแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้ทำอะไรเพราะผมเคยบอกแล้วว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับซอลลี่นอกจากคำว่าเพื่อน ที่ผมทำไปผมก็แค่อยากประชดเท่านั้น
"อะไรกันนนท์ เมื่อกี๊นนท์ยัง..."
"ออกไป"
"ไม่ออก นนท์ก็รู้ว่าลี่รักนนท์นะลี่อยากเป็นของนนท์อย่าไล่ลี่ไปไหนเลยนะ" ซอลลี่พุ่งตัวเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง
"ลี่มีอะไรที่สู้นังเด็กนั่นไม่ได้ลี่ดีกว่ามันทุกอย่าง"
"เธออาจจะคิดว่าเธอดีกว่าปิ่นแต่คนที่ฉันต้องการคือปิ่นไม่ใช่เธอ"
"มันไม่ได้ต้องการนนท์ไม่ใช่เหรอแล้วนนท์จะไปสนใจมันอีกทำไม"
"ฉันจะสนใจใครไม่สนใจใครมันก็เป็นสิทธิ์ของฉันถึงไม่มีปิ่นเรื่องของฉันกับเธอมันก็เป็นไปไม่ได้เพราะฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมากกว่าคำว่าเพื่อนเข้าใจไหม พรุ่งนี้เธอเก็บของแล้วกลับอังกฤษไปพร้อมพ่อกับแม่เธอซะ"
