"รู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไหม" น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยถามคนบนร่าง อีฟกอดซบอยู่บนกายแกร่งมาพักใหญ่หลังจากพูดคุยกับพ่อแม่ของเขา มืออุ่นหนาลูบศีรษะเล็กอย่างเบามือ อีกมือลูบคลำบีบขยำและตีก้นเบาๆ เหมือนตบก้นเด็กยามกล่อมนอนหรือต้องการปลอบประโลม
"อืม" ร่างบางพลิกตัวลงมานอนหนุนแขนแนบชิดกายแกร่ง
"ดีขึ้นแล้วก็ยิ้มหวานให้พี่ดูหน่อย" ปัณณ์จูบสองแก้มสีระเรื่อ จูบปากอวบอิ่มซ้ำๆ อย่างเอาใจ ส่งสายตาอ่อนโยน
"หวานพอยัง" อีฟระบายยิ้มหวานให้คนตัวสูง ปัณณ์มองรอยยิ้มนั้น ยกยิ้มพอใจถึงแม้ตาเธอจะบวมตุ่ยไปหน่อยเพราะพึ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนัก แต่สำหรับเขาเธอยังคงสวยเสมอ
"ไหนชิมสิ" ปัณณ์ว่าก่อนจะใช้ลิ้นชื้นแตะชิมละเลียดละเล็ม ดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่ม ค่อยๆ แทรกเข้าไปในโพรงปากเล็ก แตะชิมทุกอย่าง สัมผัสลิ้นเล็กดูดดึงหยอกเย้าเกี่ยวพันไปทั่วโพรงปากหวาน อีฟตอบรับสัมผัสอ่อนโยนด้วยการลูบไล้อกกว้าง อีกมือโอบกอดลูบไล้หลังไหล่ไปทั่ว
