"อีฟ ทำไมขับรถออกไปทั้งที่ยังขับไม่แข็ง อยู่ไหนพี่จะไปรับ" ปัณณ์เร่งการประชุมให้เสร็จภายในสองชั่วโมง เขาหัวเสียทันทีที่กลับเข้าบ้านแล้วพบว่ารถของอีฟหายไป และแน่นอนไม่มีใครรู้เพราะเขาใช้ให้สองหนุ่มบอดี้การ์ดไปจัดการงาน หลงคิดไปเองว่าอีฟคงหลับไปอีกพักใหญ่ด้วยฤทธิ์ยา มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเธอทันที น้ำเสียงของเขาฉุนเฉียวแต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
"อีฟมากินชาบูกับนาว วิเวียน เซลีน ปุณณ์ด้วย" คนปลายสายตอบกลับมาอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับน้ำเสียงกราดเกี้ยวของเขา
"แล้วทำไมไม่บอกพี่ก่อน"
"ก็พี่ปัณณ์ติดประชุม"
"พี่ติดประชุมก็ส่งข้อความสิ แล้วนี่อยู่ไหน"
"ร้านชาบู"
"อีฟ" เสียงทุ้มกดต่ำเริ่มไม่สบอารมณ์ในความยียวนของเธอ
"เดี๋ยวอีฟก็กลับแล้ว ไม่ต้องมาหรอก" พูดจบอีฟก็กดวางสายทันที
"อีฟ! อีฟ! โธ่เว้ย!!" ปัณณ์สบถออกมาด้วยความขัดเคือง
"ทุกคนมองหน้าอีฟทำไมอ่ะ" ทุกสายตาบนโต๊ะต่างจับจ้อง
