"พี่ปัณณ์ตื่น พี่ปัณณ์ตื่น ตื่นๆ ตื่นๆ ตื่นๆ" เสียงหวานร้องเรียกไม่หยุดปาก ปลุกคนที่หลับใหลอยู่บนเตียง แต่เขาก็ไม่ไหวติง เธอจึงขึ้นไปนั่งคร่อมกายแกร่งจงใจนั่งทับแกนกายที่แข็งขึง วางมือไว้บนอกกว้าง ขยับสะโพกมนถูไถไปมา ปากก็เอ่ยเรียกให้เขาตื่นขึ้นมา
"..........." ไร้ซึ่งเสียงตอบจากคนนอน แต่มือหนากับจับประคองสะโพกเต่งตึงให้เพิ่มจังหวะการเคลื่อนไหว
"พี่ปัณณ์ตื่นเลยนะ ไม่ต้องมาแกล้ง ไม่ตื่นใช่ไหม นี่แหนะ!!" เมื่อรู้ตัวว่าคนตัวสูงแกล้งหลับ กำปั้นเล็กทุบลงไปบนแผงอกอย่างไม่แรงนัก แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมลืมตา ก่อนจะโหย่งตัวให้สะโพกมนลอยเด่นแล้วกระแทกสะโพกลงบนแกนกายเต็มแรง แล้วตวัดขาลุกลงจากเตียง
"อุ๊ก!! เดี๋ยวมันหักก็ไม่มีใช่หรอก" ปัณณ์ร้องด้วยความจุกจนตัวงอ สองมือกุมกล่องดวงใจไว้
"แค่นี้ไม่ถึงกับหักหรอก ลุกเลย อีฟอยากไปเที่ยวแล้ว" อีฟจับมือคนตัวสูงออกแรงดึงหมายจะให้เขาลุกขึ้นจากเตียง
"ขย่มผัวให้แ
