"สวัสดีครับคุณ...คุณอีฟ" พฤกษ์ค้อมศีรษะทักทายด้วยความเคยชินเมื่อเจอเจ้านายหนุ่ม แต่เมื่อเจอแววตาที่ส่งสัญญาณมาถึงเขา ทำให้ย้ำเตือนคำสั่งของเจ้านายหนุ่มที่ว่าให้ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เขาจึงรีบหันไปทักทายอีฟก่อนจะเป็นที่สงสัย
"สวัสดีค่ะคุณพฤกษ์ วันนี้อีฟพาแฟนกับหลานมาด้วย คุณพฤกษ์จะว่าอะไรไหมคะ" อีฟยกมือไหว้ทักทายตามมารยาท ก่อนจะเบนสายตามองบ้านตรงหน้า บ้านหลังที่เธอต้องตาเมื่อสองวันก่อน
"ไม่ว่าอะไรเลยครับ คุณอีฟจะพาใครมาก็สุดแล้วแต่คุณอีฟเลยครับ"
"ค่ะ คุณพฤกษ์คะนี่ปัณณ์แฟนอีฟ ส่วนนี่พาฝันเป็นหลานค่ะ"
"ฉวัดดีค่ะยุงพฤกษ์ ยินดีที่ได้ยู้จักนะคะ พาฝังเปงยูกของพ่อปุงแม่นาว แต่วังนี้พาฝังเปงยูกฉมมุดของปะป๊าปังกับหม่าม้าอีฟค่ะ แต่เอ้ ทำไมพาฝังถึงคุ้งหน้ายุงพฤกษ์จัง เหมืองพาฝังเคยเหงที่ไหนน่า" พาฝันยกมือขึ้นมาใช้นิ้วชี้แตะเคาะที่ขมับตัวเอง ใบหน้าจิ้มลิ้มมีแววสงสัย พยายามนึกคิดว่าเคยพบพฤกษ
