"คราวที่แล้วอีฟหนีเที่ยว อีฟผิด พี่ปัณณ์ก็ลงโทษอีฟ คราวนี้พี่ปัณณ์หลอกอีฟเรื่องมิสเตอร์พี ท่านประธานปัณณธรก็ต้องถูกลงโทษ" อีฟพูดพร้อมทั้งปีนขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อหนั่นแน่นพลางลูบไล้ไปตามแนวกล้ามเนื้อสัมผัสความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ หลังใช้เนคไทผูกข้อมือ และข้อเท้าของคนตัวสูงมัดขึงไว้ที่หัวเตียงและปลายเตียง ด้วยรอยยิ้มยั่วยวน
"ไปจำมาจากไหน หืม? อ๊ะ...อื้มมม...อีฟ" เสียงทุ้มพร่าเอ่ยถามด้วยอยากรู้นักว่าเธอไปจดไปจำการกระทำแบบนี้มาจากที่ใดกัน ก่อนเสียงนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าเมื่อปากนุ่มงาบงับลงไปบนยอดอกของเขาแล้วขบกัดเบาๆ
"ไว้ลงโทษเสร็จแล้วจะบอก"
"ลงโทษเลยได้ไหม พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ"
"อดทนหน่อยนะคะ บทลงโทษพึ่งจะเริ่มเอง อ๊าส์...ท่านประธานขา อยากเข้ามาในตัวอีฟแล้วใช่ไหม" อีฟช้อนตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา ก่อนจะหยัดตัวขึ้นนั่งตัวตรง สองมือเรียวเล็กค่อยๆ ลูบไล้ไปตาม
