แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามา ปลุกให้ร่างบางขยับซุกตัวคนข้างกายเพื่อหลบหนีแสงสว่างที่รบกวนการนอนของเธอ คนหนึ่งขยับตัวเข้าหา กับอีกคนหนึ่งที่ใช้วงแขนโอบรัดรับอีกคนเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
กลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของร่างบาง ลอยกระทบจมูกทุกลมหายใจเข้าออกนั้น ยิ่งทำให้ปัณณ์ต้องกดจมูกลงซุกไว้กับศีรษะมนของอีฟ ขณะที่คนในอ้อมกอดก็เบียดกายเข้าหากลิ่นตัวอุ่นๆ ของคนตัวสูงเช่นเดียวกัน ทุกอย่างมันช่างลงตัวในทุกช่วงเวลาที่มีกันและกันแบบนี้
"ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปทำงานสาย"
"อืออออ...ปัณณ์" สัมผัสปลายนิ้วที่สะกิดไปมาแผ่วเบาอยู่ตรงปลายจมูกรั้น ปลุกร่างบางให้ตื่นจากนิทรา พลิกตัวนอนหงายบิดขี้เกียจตัวยืดตัวยาวราวกับลูกแมวน้อยจอมขี้เกียจ และมันน่ารักมากในความคิดของคนตัวสูง สองแขนเรียวเล็กที่ยกขึ้นบิดขี้เกียจถูกส่งมาโอบรอบคอผู้ชายที่เธอรัก แล้วรั้งตัวเข้าหาเพื่อซุกซบกายอุ่นนั้นก่อนจะถูไถศีรษะไปมาอยู่บนอกแก
