ของบ้านอีกครั้ง ตอนนั้นจังเห็นลุงยอดนั่งดื่มเบียร์อยู่ในครัวอย่างอารมณ์ดี
“แม่เตรียมข้าวไว้ให้จ้ะ... ”
นางรำเพยบอกกับลูกสาว เมื่อเห็นใบหน้าสวยชะโงกเข้ามาในครัว
“กำลังหิวเลยค่ะแม่”
น้ำอ้อยสังเกตุเห็นใบหน้าของมารดาดูแจ่มใสมีชีวิตชีวา คงเป็นเพราะว่านางรำเพยเพิ่งมีความสุขกับลุงยอดมาหยกๆ
“หิวจังค่ะแม่... ”
หญิงสาวทรุดร่างลงนั่งบนเก้าอี้ที่ยังว่าง รีบกินข้าวที่มารดาเตรียมเอาไว้ให้ ลุงยอดรินน้ำเย็นลงแก้วแล้วยื่นมาให้หญิงสาว
“ขอบคุณค่ะลุง”
น้ำอ้อยยิ้มน้อยๆ ลุงยอดหันไปมองหน้านางรำเพย เหมือนส่งสัญญาณให้หล่อนบอกเรื่องสำคัญกับลูกสาว
“อ้อย... แม่ตัดสินใจแล้วนะ... ว่าแม่จะไปอยู่กับลุงยอดที่อัมพวา”
นางรำเพยบอกเรื่องที่ตนนอนครุ่นคิดมาหลายคืน น้ำอ้อยรู้สึกตกใจเล็กน้อย
“แล้ว... หนูจะต้องไปด้วยไหมคะ”
หญิงสาวรู้สึกสงสัย
“ไปสิ... เราจะไม่ทิ้งกัน หนูต้องไปอยู่กับแม่นะลูก บ้านลุงยอดที่อัมพวากว้า
