“ยินดีด้วยนะครับน้องพาย ยินดีด้วยนะไอ่เพื่อนรัก”
คินน์เดินมาตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ ที่กำลังยืนมองดูเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองอยู่ในมือของหมอปันปัน และร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ
“ยินดีด้วยนะคะน้องพะพาย พี่มาร์ช เด็กแข็งแรงมากเลยค่ะ” หมอปันปันอุ้มเด็กอยู่ในมือและค่อยๆ ยืนให้ต่อให้กับคุณแม่มือใหม่
พะพายที่เจ็บท้องจากการคลอดลูกเมื่อสักครู่ เมื่อได้เห็นเด็กทารกที่ตนเองอุ้มท้องมาถึงเก้าเดือนก็ดีใจจนน้ำตาไหลและก้มไปจูบที่ใบหน้าของเจ้าตัวเล็กอย่างแผ่วเบา และลืมความเจ็บปวดเมื่อสักครู่นี้จนหมดสิ้นไป
“น้องพาย ฮึก ลูกของเรา พี่ดีใจเหลือเกิน ขอบคุณมากนะครับ ที่อุ้มท้องเจ้าตัวเล็กจนคลอดออกมา”
ชายหนุ่มหันไปขอบคุณหญิงสาวที่นอนมองดูหน้าลูกอยู่ และก้มจูบที่หน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆ
“ขอบคุณพี่มาร์ชเช่นกันนะคะ ที่ค่อยเลี้ยงดูลูกตอนที่อยู่ในท้องตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ทำให้ลูกได้ทานอาหารดีๆ และได้ฟังนิทานก่อนน
