ทาสกามในตะเกียงแก้ว
ตอน กระโดดกอด
"ริต้า ๆ " เสียงทุ้มนุ่มไพเราะดังกังวาลเข้ามาในโสตประสาทสาวสวย
"หือ จ๋า! เช้าแล้วเหรอ" ริต้าตื่นขึ้นมากลางดึกและกวาดตามองหาหนุ่มหล่อเจ้าของเสียง
เธอเอามือควานหาตัวเขาแล้วก็กอดเอวไว้แน่น
"ฉันต้องไปช่วยคนคนนึงก่อนนะ" เพทราบอกสาวสวยร่างบางในอ้อมอก
"หืม! ไปนานไหมนะ" ริต้าขยี้ตาและถามหนุ่มรูปงาม
"นานจนเขาตาย" เพทราบอก
หือ! ริต้าตกใจลุกนั่ง
"เขาใกล้ตายแล้วหละ เป็นพ่อของฉันเองที่กลับชาติมาเกิด" เพทราบอก
"ดูแลตัวเองด้วย อย่าดื้อนะ" เขาบอกแล้วจูบหน้าผากของริต้าเบาๆ
"รีบกลับมานะ" เธอทำหน้าจะร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า
"บอกไม่ได้หรอก ไม่รู้วันไหน" เพทราค่อยๆวางริต้าที่นั่งกอดเขาลงนอนช้าๆ
ริต้ายกมือเล็กขาวลูบแก้มเพทรา
ร่างของเทพบุตรสุดหล่อค่อยๆเลือนหายไปเหลือแต่เพียงอากาศที่ว่างเปล่าในมือสาวสวย
"ไม่เคยได้ห่างกันเลย" ริต้าบ่นพึมพำแล้วกลิ้งมากอดหมอนข้าง
เธอข่มต
