เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในช่วงเช้าของวันใหม่ ปรมะควานมือหาที่มาของเสียงและกดปิด ในขณะที่เปลือกตายังปิดสนิทอยู่เช่นเดิม
เพราะค่ำคืนที่ผ่านมา กว่าชายหนุ่มจะได้นอนหลับพักผ่อน ก็เป็นเวลาของวันใหม่ เพราะกลิ่นหอมของเด็กในปกครองช่างหอมหวาน จนเขาเสพติดกลิ่นเธอไปแล้ว
ร่างสูงลงจากเตียงนอน ออกมานอกห้องเพื่อหาคนที่ตัวเองนอนกอดไว้จนหลับไป รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของคนที่เพิ่งตื่น เมื่อเห็นลูกชุบยืนอยู่ในห้องครัว
ร่างสูงเดินเข้าไปหา สวมกอดเอวคอดจนลูกชุบสะดุ้งตกใจ และฝั่งจมูกลงบนแก้มเนียนใสของหญิงสาวไปหนึ่งฟอดใหญ่
"หอมจัง" ลูกชุบหันมองยังเจ้าของประโยค ไม่รู้ว่าชายหนุ่มชมกลิ่นหอมของอาหารที่กำลังทำ หรือว่าชมอะไรกันแน่ แต่ไม่ว่าจะชมอะไร แก้มของเธอก็เห่อร้อนขึ้นมาแล้ว
"ค่ะ"
"ตื่นเช้าจัง แด๊ดดี้คิดว่าหนูจะลุกไม่ไหวซะอีก" คนถูกหยอกเย้าหน้าแดงก่ำ เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันกับประโยคชวนอายนั้น
"ไม่ไหวก็ต้องตื่น
