ความอบอุ่นที่ได้รับมาตลอดทั้งคืน ทำให้ลูกชุบนอนหลับสบายจนถึงเช้า ร่างบางขยับตัวซุกเข้าหาความอบอุ่น วงแขนเล็กโอบกระชับคนที่นอนข้างกายอย่างลืมตัว ซุกหน้าเข้ากับอกกว้าง
แต่เพียงครู่เดียว ดวงตาก็เบิกกว้างกะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นคนที่นอนเคียงข้าง รีบขยับตัวออกห่าง แต่กลับถูกคนที่นอนเคียงข้างตวัดวงแขนรั้งร่างบางเข้าหา จนต้องยกมือขึ้นมายันแผ่นอกกว้างไว้
"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยถามงัวเงีย ทั้งที่ตายังหลับ เพราะหลังจากที่ลูกชุบละเมอ ปรมะก็นั่งเฝ้า คอยเช็ดตัวให้ทั้งคืนได้นอนก็เกือบเช้า
"ปล่อยค่ะ" พยายามแกะมือออกจากเอวตัวเอง
แต่ปรมะกลับไม่ปล่อย มิหนำซ้ำยังพลิกตัวขึ้นคร่อมหญิงสาวไว้ สอดประสานนิ้วมือกับหญิงสาวตรึงไว้กับเตียงนอน หมดหนทางที่ลูกชุบจะผลักไสหรือหนีไปไหน ชนหน้าผากของตัวเองกับหน้าผากคนตัวเล็ก
"ตัวไม่ร้อนแล้วนี่" ลูกชุบหน้าขึ้นสีเรื่อกับการวัดไข้ของคนด้านบน รีบเมินหน้าหลบสายตาชายหนุ่มไ
