“ทำไมล่ะคะ” แก้วอัปสรแกล้งเอ่ยถามด้วยท่าทีเขินอาย
“พี่ยังอยากให้อยู่ต่อ รู้สึกว่าเวลาของเราช่างเดินไปเร็วเหลือเกินครับ”
“เอาไว้เราค่อยเจอกันนะคะ นี่ดึกมากแล้ว เกรงใจน่ะค่ะ” แก้วอัปสรพูดแล้วยิ้มหวาน ในขณะที่ปราบเดินมาส่งครอบครัวอีกฝ่ายขึ้นรถ
“แกกับหนูแก้วนี่ยังไง” ปกรณ์เอ่ยถามหลังจากครอบครัวของเพื่อนขึ้นรถไปแล้ว
“ก็ไม่ยังไงนี่ครับ เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนคุณพ่อ แค่นั้นเองครับ”
“แกจะทำอะไรก็อย่าลืมว่าแกน่ะแต่งงานกับหนูพลอยแล้ว”
“ผมไม่ลืมหรอกครับ แต่คุณพ่อแค่อยากได้ที่ดินของเขาไม่ใช่เหรอครับ ถ้าผมจะเลิกกับเขาแล้วให้เงินไปสักก้อน ผมก็คิดว่าพลอยฟ้าคงพอใจ”
“ทำอะไรคิดให้ดี ๆ นะ” แทนที่จะห้ามปกรณ์กลับเอ่ยเตือน ก่อนจะเดินจากไป ในขณะที่ดาราค้อนลูกชายให้ควัก
ปราบมองบิดามารดาที่เดินลับหายเข้าบ้านไปอย่างรู้ทัน เมื่อก่อนทำเป็นไม่อยากพูดเรื่องการหมั้นหมายระหว่างเขากับพลอยฟ้า แต่พออยากให้เขาแต่งงาน
