“มาทำไมอีก” พลอยฟ้าเอ่ยถาม แต่คุณยายกลับปรามเอาไว้
“ไม่เอาน่าพลอย มีอะไรก็คุยกันเสียให้เรียบร้อย อย่าใช้อารมณ์”
“แต่หนูไม่มีอะไรจะคุยกับเขาอีกค่ะคุณยาย”
“แต่พ่อปราบเขามีก็คุยกันซะ ตกลงกันเสียให้เรียบร้อย เราก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ปราบก็โตแล้วควรที่จะคิดได้ว่าควรพูดอะไรไม่ควรพูดอะไร ทำอะไรหรือไม่ทำอะไร จริงไหมพ่อปราบ”
“ครับคุณยาย” น้ำเสียงเข้มงวดนั้นทำให้ปราบรู้สึกเกรงใจค่อนข้างมาก
“ยายไปพักผ่อนก่อน เดินนานแล้วชักเมื่อย เราก็คุยกับเขาให้เข้าใจซะ เชื่อยาย” คุณยายตบหลังมือหลานสาว ให้สาวใช้ประคองขึ้นบ้านไปนอนพัก ปล่อยให้คนทั้งสองได้คุยกันต่อ
“คุณมีอะไรอีกคะ” ประโยคห่างเหินนั้นทำให้ปราบมองหญิงสาวนิ่ง ภายใต้ความเชยเฉิ่มของเธอ เมื่อถูกลอกคราบออกแล้ว เธอสวย ผิวขาวเนียน หุ่นดี และยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง กระทั่งเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ซึ่งตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยได้พิชิตความสาวของใครเลย ผู้หญิงส่วนให
