Win : มีคนใหม่แล้วเหรอ
Win : เร็วจัง
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความของเขาด้วยความไม่เข้าใจ แล้วจึงพิมพ์ตอบไป
Far : ทำไม
Win : เปล่า ไม่คิดว่าจะลืมกันเร็วขนาดนี้
Far : มันช้าไปด้วยซ้ำ ที่ควรจะลืมเรื่องแย่ ๆ ของเรา
แล้วฉันก็ล็อคหน้าจอ ทิ้งมือถือลงบนเตียงด้วยความหงุดหงิด ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันแล้วเขาก็ยังจะมีอิทธิพลกับอารมณ์ของฉันอยู่ตลอด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำยังคงสร้างความไม่เข้าใจให้ฉันเสมอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ก๊อก ๆ
ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูเมื่อมีคนเคาะ ฉันขมวดคิ้วสงสัยเล็กน้อยเพราะไม่ได้นัดใครไว้ แต่คอนโดนี้ค่อนข้างมีความปลอดภัยมากคงไม่มีอันตรายอะไร คิดได้ดังนั้นฉันจึงเปิดมันเข้ามา
“…”
“มาทำไม?!” ฉันถามขึ้นด้วยความตกใจเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าคือวิน
“ขอคุยด้วยหน่อย” เขาพูดเสียงเรียบแล้วใช้มือดันประตูเอาไว้เพราะฉันพยายามปิดมันใส่เขา
“คุยอะไร!” ฉันพูดเสียงแ
