“เคลียแล้วเหรอ” เพื่อนสนิทเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันกลับมานั่งที่เดิม
“อื้ม”
“แกดูไม่เป็นอะไรเลยนะ”
“ร้องไห้ไปแล้ว ฉันสงสารเขาจัง ถ้ารู้ว่ามันจะจบแบบนี้คงไม่คุยกันแต่แรก ฉันคิดว่าการลองคุยกับใครสักคนมันจะทำให้ลืมได้” ฉันพูดแล้วทำหน้าสลด “สุดท้ายมันก็ยิ่งแย่กว่าเดิม”
“แล้วจะทำไงต่อ”
“ก็ใช้ชีวิตปกติ” ฉันตอบเสียงเรียบแล้วทำงานต่อ “จะขึ้นปีสี่แล้ว คงไม่มีเวลามาเครียดกับเรื่องความรักแล้วล่ะมั้ง”
“กับความรักมันไม่เลือกหรอกว่าแกจะขึ้นชั้นมัธยมหรือปีสี่ เพราะตอนนี้ความรักของแกมันวนเวียนอยู่รอบตัวแกเนี่ย” เฟย์ว่าแล้วก็ปรายสายตาไปมองคนที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับนักรบ
“แกห้ามพูดเรื่องที่ฉันเลิกคุยกับโซ่นะ”
“ทำไม”
“เถอะน่า” ฉันบอกเพื่อนแล้วหันไปสนใจงานตัวเองบนจอต่อ
“ขอนั่งหน่อย” วินบอกแล้วหยิบกระเป๋าของฉันออกจากเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ข้าง ๆ
“…” ฉันไม่ได้ตอบอะไรแค่ปรายตามองเท่านั้นก่อนจะขมวดคิ้วไม
