ด้านฐิติพัฒน์เมื่อเดินกลับมาถึงโต๊ะอาหารแล้วก็ถูกภรรยาถามว่าไปไหนมา เขาไม่อาจจะบอกเรื่องจริงได้จึงต้องโกหกออกไป
“ผมไปห้องน้ำมาน่”
“ลุกไปไม่สะกิดเลยนะคะ ไหมก็คิดว่าคุณถูกอุ้มหายไปเสียอีก” ไหมแก้วเอ่ยแซวสามี ก่อนจะขมวดคิ้ว เมื่อเลื่อนสายตามาที่เพื่อนรักแล้วเห็นรินรดาหน้าเศร้าสลดลงต่างจากเมื่อกี้นี้มาก
“มีอะไรเหรอแก”
รินรดาช้อนตาขึ้นมองสบตากับไหมแก้วก่อนจะพูดออกมาเสียงเศร้า
“คุณวินส่งข้อความมาบอกว่าถูกเจ้านายเรียกตัวด่วนน่ะ”
“อย่าทำหน้าเศร้าสิ เดี๋ยวเสร็จงานคุณวินก็
กลับมาน่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก” ไหมแก้วให้กำลังใจเพื่อนรัก โดยไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าของสามีเลยว่ากำลังเคร่งเครียดแค่ไหน
สามวันสามคืนผ่านมาแล้วที่รินรดานอนจมอยู่ในความทุกข์ สายธาราแห่งความทรมานพัดเข้าท่วมท้นจิตวิญญาณจนไร้สิ้นเรี่ยวแรง หล่อนกำลังจมดิ่งลงสู่ก้นเหวที่มืดลึกและไร้ทางออก
ใช่...
หล่อนกำลังทรมานเจียนตาย เพราะการหายห
