หลังออกมาจากคอนโดของไหมแก้วแล้ว
รินรดาก็ไม่ได้กลับบ้าน เพราะใจของหล่อนนั้นโบยบินไปที่อื่นนั่นเอง
หล่อนขับรถมาจอดที่ใกล้ๆ กับบริษัทใหญ่ซึ่งเป็นสถานที่เป้าหมาย
“ขอให้เจอด้วยเถอะ สาธุ”
หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว ก่อนจะเปิดประตูรถ และก้าวลงไป
หล่อนมองไปยังป้อมรปภ. ยืนชั่งใจอยู่ไม่กี่วินาทีก็ตัดสินใจเดินตรงเข้าไป
“มาติดต่อใครหรือครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเอ่ยถาม
“เอ่อ... ฉันมาหา...”
นี่หล่อนจะบอกว่ายังไงดีนะ หญิงสาวพยายามนึกหาคำพูดที่เหมาะสมที่สุด
“มาหาใครเหรอครับ แต่วันนี้วันหยุดออฟฟิศปิดนะครับ”
“คือว่า... ฉันมาหายามคนหนึ่งน่ะค่ะ”
แล้วเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของหล่อนก็หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก และก็มีคนหนึ่งเอ่ยถาม
“มาหายามคนไหนเหรอครับ”
“เอ่อ... ฉันไม่รู้จักชื่อหรอกค่ะ แต่เขาตัวสูง... สูงขนาดนี้เลยนะคะ”
หล่อนยกมือขึ้นชูเหนือศีรษะตัวเอง และเขย่งป
