“เจอกันพรุ่งนี้นะไหม”
รินรดาโบกมือลาเพื่อนเพื่อจะกลับบ้านหลักจากเลิกงานแล้ว
“โอเคจ้ะ กลับบ้านดีๆ นะจ๊ะ” ไหมแก้วตอบกลับเพื่อนด้วยน้ำเสียงสดใส
“รู้แล้วจ้ะ แกก็ดูหนังกับท่านประธานให้สนุกล่ะ”
“มันต้องสนุกอยู่แล้วล่ะ” ไหมแก้มยิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกาย เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่กำลังจะได้ใช้ร่วมกันกับฐิติพัฒน์
ช่วงหลังๆ มานี่เขาดีกับหล่อนมากขึ้น จนหล่อนอดคิดไม่ได้ว่าเขาอาจจะรักหล่อนเข้าแล้วก็เป็นได้
“นั่นท่านประธานออกมาพอดีเลย ฉันไปแล้วนะ รินกลับบ้านก่อนนะคะท่านประธาน” รินรดากล่าวลาฐิติพัฒน์
“เดี๋ยวก่อนสิคุณริน”
“คะ? ท่านประธาน”
รินรดาแปลกใจที่ฐิติพัฒน์เรียกตนเองเอาไว้
“ผมรบกวนคุณพาไหมแก้วไปส่งที่บ้านผมทีนะ”
ไม่ใช่แค่รินรดาคนเดียวที่แปลกใจ แต่ไหมแก้วเองก็รู้สึกเหมือนถูกผลักตกลงไปในหลุมมืดลึกในทันที
“เอ่อ... เราจะไปดูหนังกันไม่ใช่เหรอคะคุณอัษ”
ฐิติพัฒน์มองหน้าไหมแก้ว ก่อนจะดึงมือของหญิงสา
