บ้านมาหยา
ฉันลงมือทำกับข้าวเองในวันนี้เพราะว่าจินลากลับบ้านหนึ่งอาทิตย์ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าลูกชายจะเอ่ยปากชวนคุณติณภพเข้ามาที่บ้าน เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยเห็นลูกชายชวนใครมาที่บ้านเลยแม้กระทั่งเพื่อน และแทบจะไม่มีใครเข้ามาในบ้านของฉันเลยนอกจากหนูนาและจินที่เข้าออกอยู่บ่อยๆ นอกนั้นก็ไม่มีใครเลย
"แม่หยาครับเดี๋ยวปอร์เช่ช่วยนะครับ"
"ไม่ต้องลูกเดี๋ยวมีดจะบาดมือเอา" ฉันรีบห้าม เพราะลูกชายเอื้อมมือไปกำลังจะหยิบมีดที่วางเอาไว้
"แต่ปอร์เช่อยากช่วย"
"ไม่ต้องหรอกครับ งั้นปอร์เช่หยิบโทรศัพท์ของแม่แล้วโทรหาน้าหนูนาให้หน่อย"
"ได้ครับ"
ตู๊ด~ ตู๊ด~ ตู๊ด~
( จ้าคุณแม่หยา )
"หนูนาเย็นนี้ว่างไหม"
( มีอะไรหรอ? )
"จะชวนมากินข้าวที่บ้านไง คือ...ลูกชายตัวดีดันชวนคุณติณมากินข้าวน่ะสิ" ฉันพูดกระซิบเบาๆ ในประโยคท้าย เพราะลูกชายอยู่ใกล้ๆ กลัวว่าเขาจะได้ยิน
( ถามจริง ทำไมปอร์เช่ถึงชวนล่ะ )
"เธอก็น
