ตกดึกในคืนวันหนึ่ง
วันนี้ก็เป็นอีกเช่นเคยที่ฉันทำงานเหนื่อยมาจนแทบอยากจะนอนทันทีที่กลับมาถึงบ้าน ส่วนปอร์เช่ก็เล่นอยู่ที่ห้องของเขาเพราะเขารู้ว่าฉันเหนื่อยเลยไม่ค่อยมาวุ่นวายสักเท่าไร
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"แม่หยาครับ"
"ครับ เข้ามาสิครับแม่ไม่ได้ล็อคประตู"
"แม่วันมะรืนนี้แม่หยาหยุดหรือเปล่าครับ"
"มีอะไรหรือเปล่าลูก"
"ที่โรงเรียนมีกิจกรรมเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวครับ ปอร์เช่ได้รับคัดเลือกให้ไปร่วมงานด้วยครับ"
"...."
"แม่ไปกับปอร์เช่ได้ไหม"
ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะปฏิเสธลูกหรอกนะ แต่ฉันกลัวปอร์เช่จะคิดมากถ้าต้องไปร่วมกิจกรรมที่เพื่อนๆ เขามีพ่อแม่มาพร้อมหน้าพร้อมตา
"แม่ครับ..."
"ครับ?"
"พ่อของปอร์เช่ไปไหนหรอ ปอร์เช่ยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย ไม่มีรูปถ่ายให้ดูด้วย"
"...." ฉันคิดไว้อยู่แล้วล่ะว่ามันต้องมีคำถามนี้หลุดออกมาจากปากของลูกชายสักวัน แต่ฉันก็ยังไม่ได้เตรียมใจเลย ว่าจะต้องตอ
