“ไม่จริงหรอก ถ้าสองคิดเหมือนกู ถ้าสองชอบกูจริงแล้วทำไมสองไม่จีบกูล่ะ”
“กูจะไปรู้กับมันมั้ยล่ะ ไอ้สองมันก็คงมีเหตุผลของมัน ก็เหมือนมึงไงมึงชอบมันมึงยังไม่ยอมบอกมันเลย”
“มึงคิดว่ากูควรเปิดอกคุยกับสองไปตรงๆเหรอโฟม?”
“ก็เอ่อดิ จะเปิดอกนั่งคุยบนโซฟาหรือจะเปิดอกนอนคุยกันบนเตียงมึงก็ควรที่จะพูดกับมันไปตรงๆไม่ใช่เอาแต่วิ่งหนีแล้วมานั่งคิดเองเออเองอยู่แบบนี้ พอเป็นเรื่องไอ้สองมึงแม่งชอบถอดสมองวางไว้ข้างก้นตลอด”
“เก่งขนาดนี้แต่ไม่มีแฟนเนอะ” ก็ไม่อยากจะย้อนหรอกแต่มันอดไม่ได้ ด่าเธอว่าโง่ยังไม่เจ็บเท่า อะไรคือการถอดสมองวางไว้ข้างก้น ก็ใครจะไปฉลาดเท่าพ่อนักฟุตบอลใหญ่ล่ะ
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูไม่มีแฟน?” โฟมถามกลับ ไม่ได้เดือดร้อนที่ถูกกระทบ แค่ซ้อมฟุตบอลเขาก็เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว จะเอาแรงที่ไหนไปมีแฟน ซื้อกินง่ายกว่าเยอะไม่ต้องเสียเวลามาคอยเอาอกเอาใจ
“มึงมีแฟนแล้วเหรอ?”
“กูพูดเหรอ?”
“ชิ! ถ้าจะม
