วันต่อมา...
เพราะเคยรับปากสองเอาไว้ว่าจะพาเขามาดูหุ่นไล่กาที่ทุ่งนา เมื่อมีโอกาสฟ้าลดาก็ไม่พลาดที่จะคว้ามันเอาไว้ หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จเธอก็ขับรถพาสองมาที่ทุ่งนาบ้านตัวเองทันที จอดรถไว้ที่หน้าบ้านไม้ทรงไทยสองชั้นใต้ถุนสูงก็พาผู้บ่าวเมืองกรุงเดินเลาะไปตามคันนาทันที
ทุ่งนาบ้านเธอก็เหมือนทุ่งนาบ้านคนอื่นที่ตอนนี้มีต้นข้าวสีเขียวที่กำลังตั้งท้องพัดโบกสะบัดไสวตามแรงลมราวกับว่าต้นข้าวกำลังเต้นระบำ เพราะยังไม่ถึงฤดูกาลข้าวออกรวงหุ่นไล่กาที่เห็นก็เลยมีแค่สองตัวที่ยืนท้าทายสายลมแสงแดดอยู่กลางท้องทุ่ง
“ถมดินจะสร้างอะไร?” สองพยักหน้าไปยังพื้นที่กว้างข้างสระบัวที่อยู่ตรงกลางทุ่งนา
“เฮียเมฆบอกจะสร้างกระท่อมน้อยคอยรักก็เลยสั่งให้ถมดิน” ฟ้าลดาพูดน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เพราะแบบแปลนบ้านที่เธอเห็นมันห่างไกลจากคำว่ากระท่อมน้อยไปไกลมาก มันเหมือนบ้านพักตากอากาศกลางทุ่งนามากกว่า
“อันนี้เรียกบัวสาย แม่ช
