สิ่งที่วันพุธได้ยินทำให้ใจของเธอเต้นแรงขึ้นมา แม้จะแอบคิดไว้แล้วแต่ก็ไม่คิดว่าแพงจะสารภาพกับเธอตรงๆแถมยังเป็นตอนนี้อีก
"อีหล่ามักลูกชายพ่อกำนันติตาถึงเด้นิ เถิ่งหล่อ เถิ่งรวย (แม่หนูชอบลูกชายของพ่อกำนันเหรอ ตาถึงนะนี่ทั้งหล่อ ทั้งรวย)"
"แจงมันกะงาม เฮดเวียกกะเก่งเหมาะสมกันอยู่ (แจงก็สวย ทำงานก็เก่งเหมาะสมกันอยู่)"
[เหมาะสมงั้นเหรอ?]
"พวกป้ากะชมหนูโพด (พวกป้าก็ชมหนูเกิน)" แจงยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี ต่างจากวันพุธที่สีหน้าเรียบเฉยจนไม่รู้ว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่ “ว่ายังไงวันพุธเธอพอจะช่วยฉันจีบพี่เสือได้หรือเปล่า”
[แจงหมายถึงให้เราช่วยเธองั้นเหรอ]
วันพุธหันไปมองเสืออีกครั้ง เธอไม่ได้มีความคิดที่จะช่วยแจงเลยสักนิด แต่ถ้าไม่ช่วยแจงจะคิดว่าเธอต้องการเป็นคู่แข่งด้วยหรือเปล่านะ
จึก!!
“โอ้ยยย!!”
จู่ ๆ วันพุธที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว มีดที่อยู่ในมือเธอก็โดนนิ้วมือจนเลือดไหลออกมา
“ตายแล้
