“อืออออ”
เสียงครางดังออกจากลำคอคนที่กำลังหลับอยู่เมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรสักอย่างมาวุ่นวายกับตัวเอง
“ถ้านาวยังไม่ตื่นพี่จะลักหลับแล้วนะ”
พรึบ!!! ได้ผลแค่คำขู่นั้นก็ทำเอาคนที่กำลังงัวเงียสะดุ้งตื่นเต็มตา
“หว้า~ตื่นเร็วจังเสียดายพี่กะจะเล่นบทโจรปล้นสวาทสักหน่อย”
“พี่คีย์โรคจิต”
“ฮ่า ๆ เอาล่ะไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาเถอะ เดี๋ยวพี่ออกไปรอห้องอาหารข้างนอก”
“ค่ะ”
หลังจากนั้นไม่นานนาวก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็เดินออกยังที่ที่คีย์แกนบอกไว้ แต่พอมาถึงก็เห็นผู้หญิงสองคนกำลังคุยกับเขาอยู่ก็ชะงัก 'ให้ตายเหอะทำไมเป็นผู้ชายที่ชอบปล่อยฟีโรโมนเรียกคนนั้นคนนี้จังเลยนะ มันน่าโมโหจริงๆ'
“ขอโทษนะคะนี้ที่นั่งฉัน” นาวที่เดินไปหยุดอยู่ข้างๆโต๊ะ
“อุ๋ย...ตายแล้วขอโทษจริงๆค่ะ ไม่คิดว่าตรงนี้จะมีเจ้าของแล้ว” หนึ่งในสองคนนั้นพูด แต่ถึงจะพูดแบบนั้นเธอก็ไม่ลุกขึ้นอยู่ดี
“คุณคีย์ค่ะคนนี้ใครเหรอ” คนที่นั่งอยู่ข้างคีย
